Thea Zweerink schildert en tekent mensen met een verhaal – welk verhaal is niet altijd duidelijk, maar wel voelbaar. Haar streven is om de ziel van de mens weer te geven. Haar inspiratie haalt ze uit oude foto’s van onbekende mensen.
De duidelijk zichtbare lagen in de werken duiden op een verleden dat geweest is. De vage weergave van mensen benadrukt dat de herinnering ook niet altijd even scherp is.
De geschiedenis van een locatie waar zij exposeert inspireert Thea Zweerink dikwijls tot een specifiek werk. In de Batenburgse kerk wekte de markering van het luik naar de onderduikplek van het echtpaar Spanghental haar interesse. De foto van het einde van hun onderduiktijd, hoe ze uit een donkere kerk naar het licht lopen, werd de inspiratie voor een nieuw schilderij, dat tijdens de expositie te zien is.