Van harte welkom bij de opening door Riek Strik op 3 juli om 13.00 uur. Rika Strik draagt dan een gedicht voor.
Mariëlle van den Bergh werkt in verschillende materialen en combineert ze ook graag. In de Oude Victor zullen wandtapijten te zien zijn en installaties van papier met porselein.
bloemen
Ze reist graag en is vaak artist-in-residence in het buitenland. In het Shigaraki Ceramic Cultural Park in Japan werkte ze voor het eerst met porselein. Daar ontstond de installatie van zwevende bloemen, op een vijver van rijstpapier, die eerder te zien was in een vitrine in het Van Abbe museum, tijdens de tentoonstelling ‘Hana’ (Japans voor ‘bloem’ ). Voor Batenburg wordt dit werk nu groot op de vloer uitgevoerd.
natuurgeweld
Het wandtapijt ‘Vulkaan’ is jacquard geweven en daarna geborduurd met vallende stenen. Ook ‘Wrakkenkust’ is jacquard geweven en geborduurd in het Textielmuseum Tilburg, en daarna is er porselein in verwerkt, beschilderd met gestrande scheepswrakken en gebakken in Guldagergaard (DK). Het landschap is dat van een winters Texel. Voor de omringende mintgroene ijsschotsen zijn foto’s gebruikt van een bevroren IJsselmeerkust, gemaakt in een jaar toen de temperatuur nog flink onder nul kon zakken.
Mels Dees heeft jarenlang etsen gemaakt, maar 25 jaar geleden is hij zich gaan verdiepen in digitale technieken. De expositie in de Oude Victor is voor hem bijzonder, omdat hij ooit in Batenburg woonde. Hier zijn verhaal.
Terug in Batenburg
Veel van mijn werk draait om vragen die afbeeldingen steevast bij mij oproepen: wat is de relatie met de driedimensionale wereld er omheen? Toen ik nog Bouwkunde studeerde, realiseerde ik me vol schrik dat wat ik tekende de wereld kon gaan dicteren: met een enkele lijn kon ik bewerkstelligen dat mensen hun leven lang tegen een blinde muur zouden moeten kijken.
Ook bij de foto’s en pentekeningen die ik in de jaren daarop maakte, voelde ik me niet echt op mijn gemak. Pas toen ik de etskunst ontdekte, viel er van alles op zijn plaats: ik maakte een object – hoe subtiel ook, de etsplaat is een ruimtelijk object – en de afdruk ervan creëerde een nieuwe werkelijkheid, met onbegrensde mogelijkheden.
Na decennia lang voornamelijk grafiek te hebben gemaakt, ben ik daar 25 jaar geleden abrupt mee gestopt – voornamelijk om gezondheidsredenen. Dat was precies op tijd, want rond 1995 werden computers waarmee visuele informatie kon worden gemanipuleerd betaalbaar voor gewone mensen, zoals kunstenaars. Ik stortte me enthousiast op het nieuwe medium en begon foto’s te manipuleren, te tekenen op de computer en 3d-ontwerpen te maken. Gaandeweg vormden die, samen met ruimtelijke installaties in de open lucht, een belangrijk deel van mijn artistieke output.
Zelf genomen foto’s zijn vaak het basismateriaal voor mijn werk, maar vreemd genoeg voel ik me geen fotograaf – eigenlijk maakt het me niet uit waar het beeldmateriaal vandaan komt. Soms zijn het gevonden beelden, tot op straat aangetroffen negatieven toe. Soms zijn het moeizaam op het internet bij elkaar gezochte details: geen objets trouvés, maar objets cherchés. Inmiddels voel ik me vrij om ruimtelijke elementen (hout, keramiek etc.) te combineren met fotografie – vaak ook weer van eigen installaties, etsen en zelfs van fotografie uit het verleden.
Tot slot – exposeren in Batenburg is een buitenkans voor mij, omdat ik er 50 jaar geleden, samen met vrienden, in het klooster aan de Grootestraat heb gewoond en gewerkt. Het klooster is inmiddels gesloopt, de vrienden wonen nu in Frankrijk en elders op de wereld. Batenburg is grondig veranderd – ook de jongen die ik toen was zou ik nauwelijks meer herkennen. Toch denk ik dat mijn werk zich hier nog altijd thuis voelt.
Mels Dees
